Karma comes back around

Muchachos!!!

Alweer een week voorbij. Wat gaat het snel! Een aantal gedachten vliegen mij bijna dagelijks hier door het hoofd. Spinsels zoals ´Wat een stad!´, ´Het houdt echt nooit op hier´, ´Hmm...ik weet hier al aardig de weg. Oownee, toch niet, fuchsia!´ ´Aaaargh, ik wil wat nuttigs doen!!!!´ ´Nee, dat meeeenen ze niet, whahaha!!!´ ´Het eten is hier écht het lekkerste ooit!´ ´Ooow, niet wéér buikellende...´ Het zijn geen hoogstaande gedachtengangen, I know, maar ze geven aan ´wat er zoal in me omgaat.´ ;-)

Vorige week vrijdag hadden we uit verveling spontaan besloten met een groep collega´s ´uit te gaan´ in de buurt van het ziekenhuis. Naar T Gallery in de wijk Condesa, ongeveer 20 minuten rijden, druk over en weer bellend om elkaar uit te leggen waar het precies was. Want een kroeg vinden is makkelijk in Mexico d.f., maar elkaar treffen aan dezelfde bar is een hels karwij. Het was enorm gezellig en de foto´s zullen hiervan getuigen!

De volgende dag was ik uitgenodigd bij Ailyn thuis voor de verjaardag van de echtgenote van de zus van haar man. Duurde even voor ik wist wie ik nou daadwerkelijk moest feiliciteren. De jarige Job stond met schort voor al bij de bbq toen ik arriveerde en kwakte meteen vol trots een Tuna steak op mn bord! Heelijk gegeten en geloof me, barbecuen met een heuse butler heeft wel sjeu. De groep vrienden die ik al kende van het vorige etentje met Ailyn maakten weer even veel lol als de vorige keer en ik heb dan ook enorm veel gelachen! Zo zeiden ze, met een dikke knipoog naar mij, demonstratief een gebedje op voor ze aan het vlees begonnen en hebben ze enkele verwoede pogingen ondernomen om Michael Jackson-moves na te doen. Hiervan was de recht-als-een-plank-voorover-leun-actie de meest hilarische!

Om 20:00 arriveerde dan eindelijk Esther na een busreis van 26 uur vanuit Cancun!!! Met gitaar en backpack en op haar flipflops driftig zwaaiend vanachter het voorraam van de touringcar. Ze viel thuis bij Ailyn natuurlijk meteen met haar neus in de boter; BBQ nog warm, wodka, rum en Cuba´s klaar om gedronken te worden en een enthousiast publiek voor meteen haar eerste optreden in Mexico!

Ik heb bij Ailyn trouwens de nieuwe liefde van mijn leven gevonden - jaja, ik heb er meerdere, ghahaha- een Beagle genaamd Nicolas van een jaar of 11 oud. Wat een ongelooflijke schat! Voor iedereen die nu denkt; ¿Qué? zie foto´s!

Zondag zijn Esther en ik samen met dr. Jaime, dr. Eduardo and friends naar Openlucht Museum en Historisch Hoogtepunt Teotihuacán geweest, 60 km verderop. Alwaar we enkele van de grootste pre-coloniaanse pyramides hebben gezien en beklommen, de Avenue of the Dead hebben bewandeld en getuigen zijn geweest van een zonaanbiddingsritueel. Boven op la Pirámida del Sol, een klim van 75 m, was een groep mensen met de handen in de lucht bevlogen aan het chanten. Ze raakten daarbij één voor één het precieze snijpunt van de piramide aan. Enigszins geintrigeerd keek ik ook even richting zon: Hallo zon! Tsjemig, sinds wanneer sta jij precies boven mijn hoofd en precies boven deze piramide en sinds wanneer zit er een regenboogkring om je heen? Oow, kewl, ik sta precies op mijn schaduw! Hmmmm, interesting!
-Voelde je ook wat? - Ja, zekers.....hitte op mijn kruin ;-P

Bij el Templo de Quetzalcoatl in de Cuidadela wist Jaime te vertellen over een zeer bijzonder verschijnsel. Het verschijnsel van het vogelgekwetter. Voor de tempel staat een Adosada platform met een trap omhoog. De architectuur hiervan is dusdanig dat als je precies voor de trap gaat staan en je klapt in je handen de echo ECHT WAAR klinkt als een vogelgeluid. Het zou zelfs om de zang van een inheems beestje gaan. Met z´n allen enkele minuten lang luid staan klappen natuurlijk! Grappig was dat mensen die dit niet wisten en rustig de trap opstruinden, er bijna vanaf kukelden vanwege het plotse applaus dat ´ze kregen´.

We zijn vervolgens gaan eten in El Grotto, een beroemd restaurant, waar Esther de lachers en de bewonderaars op haar hand kreeg door niet alleen haar eigen bord, maar ook die van de anderen leeg te eten.

´s Avonds terug thuis gekomen ben ik maar weer even ziek geworden. En dit keer -ja, hoor, daar is het dan eindelijk! - plotselinge hoge koorts, benauwdheid, keel -en hoofdpijn, eigenlijk overal pijn. Griepverschijnselen! Dus maar braaf gestart met wederom veel drinken en Tamiflu. De volgende dag natuurlijk wel even naar het ziekenhuis gegaan, waar ze me alweer aan zagen komen, hoor! Maar het was Esther haar eerste dag! Dus ik wilde errug graag, maar nope, ben om 12.00 naar huis afgedropen en in mijn bed gedoken om daar bijna 24 uur niet meer uit te komen.

Zondagavond hing er trouwens ook een briefje op mijn deur dat Titi en haar hele familie naar Acapulco waren. Onduidelijk voor hoe lang. Dus ik was in mn up thuis in het grote huis.

Esther is ook begonnen op de Terapia Intesiva, wat super leuk is! Lekker saam niks snappen van de medische overdracht en saam ziektebeelden doorgronden!

De avonden van deze week werden meerendeels gevuld met tochtjes naar Peri Sur. Een super groot winkelcentrum + bioscoop. Heerlijk shoppingparadijs waar Esther en ik ons hebben laten gaan om Zara´s, Bershka´s en Mango´s te plunderen. We zijn tevens naar Enemigos Publicos geweest, gelukkig de engelse versie. Mooie film!!

Donderdag had ik afgesproken met Ernst, piloot bij Lufthansa en broer van Margreet, trainingsmaatje bij Ju-jitsu. Hij was net de dag ervoor gearriveerd en moest op vrijdag weer terugvliegen. Hij verbleef in de wijk Polanco. Een klein uur met het openbaar vervoer vanaf het ziekenhuis. En hier komt het mooie: De bus (20 min) kostte 4 pesos en de Metro kostte 2 pesos. Deel dat door 18.5 en de reis kan niet mooier! En de reis op zich is al briljant; Mensen kijken, rondcrossen in een klein groen busje, en je weg zoeken in de ondergrondse mierenhoop.

Ben samen met Ernst door Polanco gewandeld en we hebben heerlijk gegeten in een traditioneel Mexicaans en luxe restaurant. Echt super gezellig!

Tijdens mijn terugreis om 19:30 was de spits ondertussen druk aan de gang en de hoeveelheid mensen die zich dan voortbeweegt in zo´n metro-stelsel is onvoorstelbaar. Hutje-mutje, als sardientjes. Máár wel als alleen vrouwelijke sardientjes, wánt ze hebben hier op elk perron een apart gedeelte voor vrouwen en kinderen. Daar heb ik maar even dankbaar gebruik van gemaakt het eerste gedeelte van de rit!

Bij mijn eerste overstap vroeg echter een spaanse heer of ik de weg wel wist en hij hielp me even wat opweg. Dankbaar afscheid genomen en vervolgens werd ik aangesproken door een andere man. Ietwat dubieus figuur, maar desalniettemin erg aardig. Hij vroeg gek genoeg míj de weg. En hij moest dezelfde kant op als ik. Hij kwam uit LA en had een sabbatical year, omdat hij herstellende was van een ernstige motorongeluk. Tijdje leuk met hem staan babbelen. Opeens zei hij hoe dankbaar hij was voor een gewone spontane babbel met mij. Zo maar iemand die de openheid heeft en de interesse toont in een vreemde. En hij wilde mij graag iets cadeau doen. Toen ik zei dat dat écht niet hoefde, stelde hij me voor dat ik mocht raden of hij het cadeautje in zijn linker of rechter zak had. Als ik dan juist raadde was het voor mij. Bingo! Tevoorschijn kwam een zilveren doosje met daarin een parelmoeren armband en een dito prachtige ketting. Ik kon het écht niet aannemen, maar hij nam het niet terug. Dus nu heb ik twee prachtige sieraden uit Cancun. Aangekomen op onze eindbestemming kreeg ik nog zijn contactkaartje en namen we gewoon afscheid.

In de bus richting ziekenhuis heb ik -desondanks de files- alleen maar zitten glimlachen. Een prima start van het vervolg van mijn tweede guard. 4 uur geslapen en om 12:00 ´s middags de volgende dag voldaan naar huis gegaan.

De vrijdagavond moest gevierd worden en de eerste week van Esther moest worden uitgeluid. En dat hebben we dan ook wel weer op een zeer bijzondere manier gedaan! Waar we eerder de vrienden van voornamelijk Ailyn´s echtgenote hadden ontmoet, zijn we nu uitgegaan met meer háár vriendengroep. Een bond gezelschap van hard-core Gothics!!!
In club Dada, vlakbij Zocalo in Centro Historico, hebben we enkele uren lang staan dansen op jaren ´80 muziek tussen volledig in zwart gekleden mensen. En tevens zeer interessante mensen, zoals een kunstschilder en een beroemd tatoeage-artiest. De club ging om 3:00 al dicht en we zijn nog even met een groepje naar kunstschilder Sergio´s huis gegaan, waar hij mij enkele van zijn zeer indrukwekkende werken liet zien! Hopelijk ga ik hem nog een keer ontmoeten! Maar hehehe, Ailyn en ik wilden al weken een keer écht uit om te dansen. Ik had niet verwacht dat dít onze avondje dansen zou worden!!!

Vandaag had ik een rustdagje (uitbrakdagje) en morgen ga ik met Esther en dr. Guillermo naar een Parque Acuatico. Ben benieuwd! Allemaal glijbanen, waterpret en een spa!

Voor de nieuwsgierigen onder jullie naar vlam Rodrigo; We doen het lekker rustig aan. En hebben ontzettend veel lol. Alleen is hij wel errug druk! Zijn politieke partij (PRI) heeft op 5 julio de verkiezingen gewonnen en hij is gepromoveerd binnen de partij tot jongste persoonlijk ministerieel adviseur ooit. Hij heeft zijn master Rechter nog, waar hij dagelijks colleges van heeft. Hij heeft zijn twee bedrijfjes die momenteel winst boeken en hij heeft een plan ingediend voor het opzetten van een ziekenhuisketen voor de armsten onder de bevolking. Momenteel is hij bij zijn familie buiten Mexico-stad om met zijn paard Texas te trainen. Hij is namelijk traditioneel caballero. ;-) Zijn bijnaam Mr. ADHD, de mijne: Geek Queen, ghehehe.

Traditioneel afsluiten met een anekdote:
Tijdens de Wing zun training moesten we laatst grondverdedigingsoefeningen doen. En ware het niet al vreemd om dan te trainen met de chef van de afdeling tussen je benen, hem op zijn neus te slaan en over de grond te rollen. Vreemder is nog om hem bij een stormaanval per ongeluk - doch zeer effectief- in zijn edele delen te trappen. Oepsie! Ghehehehe!

Mie loiverds! Geniet van de zomer! Geniet hopelijk een beetje van mijn verhalen! En tot snel! Ik lees zeer graag jullie reacties!

Knuf
Ana Maria